του Νίκου Καραβαγγέλη - Αξκου ε.α  Πολεμικής Αεροπορίας

Μεγάλη Παρασκευή , ημέρα πένθους, ημέρα περισυλλογής και κατάνυξης. Ο ήχος της καμπάνας που χτυπάει λυπημένα, κάνει να μοιάζουν όλα γκρίζα ,αν και ολόγυρα η πλάση φωτεινή , ανθίζει και αναγεννιέται. Κι όμως τα ανθισμένα λουλούδια υποκλίνονται , στολίζουν το ιερό κουβούκλιο του Επιτάφιου, συνοδεύουν το  Σώμα του Κυρίου  στον Ιερό Τάφο και θα αναγεννηθούν μαζί Του στην Ανάσταση. 

Όμως το φετινό Πάσχα, όπως  έχει πλέον χιλιοειπωθεί, είναι διαφορετικό. Με τους ναούς άδειους , με τους πιστούς μακριά ακόμα και απο τους περίβολους και τους γύρω χώρους των εκκλησιών . Χωρίς επιτάφιο , χωρίς να ακουστεί στις πόλεις ,στα χωριά ,στις γειτονιές και τους δρόμους  ένας από τους  πιο μελωδικούς  βυζαντινούς ύμνους της Ορθόδοξης Εκκλησίας το "Ω γλυκύ μου έαρ".

« Αι γενεαί πάσαι, ύμνον τη Ταφή Σου, προσφέρουσι Χριστέ μου. Καθελών του ξύλου, ο Αριμαθείας, εν τάφω Σε κηδεύει. Μυροφόροι ήλθον, μύρα σοι, Χριστέ μου, κομίζουσαι προφρόνως. Δεύρο πάσα κτίσις, ύμνους εξοδίους, προσοίωμεν τω Κτίστη. Ούς έθρεψε το μάννα, εκίνησαν την πτέρναν, κατά του ευεργέτου. Ιωσήφ κηδεύει, συν τω Νικοδήμω, νεκροπρεπώς τον Κτίστην. Ω γλυκύ μου έαρ, γλυκύτατόν μου Τέκνον, πού έδυ σου το κάλλος; Υιέ Θεού παντάναξ, Θεέ μου πλαστουργέ μου, πώς πάθος κατεδέξω; Έρραναν τον τάφον αι Μυροφόροι μύρα, λίαν πρωί ελθούσαι. Ω Τριάς Θεέ μου, Πατήρ Υιός και Πνεύμα, ελέησον τον κόσμον. Ιδείν την του Υιού σου, Ανάστασιν, Παρθένε, αξίωσον τους δούλους».

Το κείμενο του ύμνου  εκφράζει τον πόνο της Παναγίας για τον επίγειο θάνατο του Υιού της. Είναι ένα μοιρολόι, ένα θρησκευτικό άσμα για την Αποκαθήλωση του Εσταυρωμένου και στην Ακολουθία του Επιταφίου. Περιγράφει την σταύρωση του Ιησού και εκφράζει τον πόνο της Αγίας Του Μητέρας.

Όμως φέτος  και ο πόνος  των πιστών είναι μεγάλος. Δεν θα μπορέσουν να προσκυνήσουν το νεκρό σώμα του Χριστού , δεν θα ασπαστούν τον Σταυρό του μαρτυρίου Του, δεν θα συμμετέχουν στην περιφορά του Επιταφίου, ψέλνοντας την «Ζωή εν Τάφω»   και κρατώντας το κερί αναμμένο. Ο δικός τους πόνος πως θα σβήσει;  Πως μπορεί να μην πονούν όταν γύρω μας ο κόσμος καταρρέει στη δίνη μίας πανδημίας, απο τις πολλές που έχει βιώσει η ανθρωπότητα μέσα στους αιώνες και οι εκκλησιές , οι αιώνιοι κιβωτοί της πίστης και της σωτηρίας είναι κλειστές και βουβές ;

Ποτέ ξανά ο κόσμος μας δεν είχε τόσα πολλά  μέσα για να  καταπολεμήσει τις ασθένειες. Ποτέ ξανά δεν χρειάστηκε να κλείσουν οι ναοί για τους πιστούς. Κάποιοι θεώρησαν ότι έχουν αμετροέπεια και ότι δεν θα μπορούσαν να συμπεριφερθούν με ωριμότητα και να συμμετέχουν έστω στην προσκύνηση  με τρόπο συγκροτημένο και πειθαρχημένο σύμφωνα με τις οδηγίες του ΕΟΔΥ.

Άλλωστε τα ίδια μέτρα εφαρμόζονται για την είσοδο σε καταστήματα προμήθειας τροφίμων αλλά και την προσέλευση στα ΑΤΜ τραπεζών. Εξάλλου πολλές εκκλησίες ως χώροι  είναι πολύ μεγαλύτερες  απο τα περισσότερα σουπέρ μάρκετ που έχουν πρόσβαση οι πολίτες για να προμηθευτούν "τα προς την βρώση" .

Και αν το σώμα έχει την ανάγκη της τροφής για να συντηρηθεί και να επιβιώσει , η ψυχή έχει μεγαλύτερη ανάγκη , ιδιαίτερα αυτές τις Άγιες μέρες εν μέσω της κρίσης. Να συμμετέχει στα πάθη του Κυρίου , να μεταλάβει το Σώμα και Αίμα Κυρίου, να σκύψει με ευλάβεια να προσκυνήσει τον Επιτάφιο , να υποδεχθεί το Άγιο Φώς και να αναστηθεί "ψυχή τε και πνέυματι" με την Ανάσταση.

Οι εικόνες  με τις ουρές, ιδιαίτερα στις μεγάλες πόλεις,  έξω απο τα σουπερ μάρκετ και τα ΑΤΜ  δεν ενοχλούν;

Θα ενοχλούσαν αν σχηματίζονταν έξω απο τις εκκλησίες ;  

Oι πιστοί ως πολίτες καλούνται να πειθαρχήσουν και  να επιδείξουν ατομική ευθύνη στο πλαίσιο  εφαρμογής των μέτρων κατά  της εξάπλωσης του κορονοϊού. Θα πνίξουν τον πόνο , το παράπονο και ενδεχομένως  την αγανάκτηση και θα πειθαρχήσουν, αφού και η Ιερά Σύνοδος συντάχθηκε με τις επιταγές της Πολιτείας. Θα βιώσουν έναν ιδιότυπο Γολγοθά περιμένοντας την Ανάσταση. Μια Ανάσταση που θα ξαναφέρει την κανονικότητα στις ζωές όλων των ανθρώπων.

Ό άνθρωπος , η κοινωνία και ο κόσμος θα υπομείνει τα πάντα αλλά όχι για πάντα. Δεν θα  πρέπει καταργήσουμε για πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα  τις δραστηριότητες , την  κοινωνικότητα και τις ελευθερίες μας . Απαιτείται να  κυριαρχήσει η ισορροπία μεταξύ της λογικής ,της  επιστήμης , του εφικτού και  προπαντώς των αξιών του ανθρώπου.

Γιατί πάντα  μετά απο κάθε Γολγοθά ,  έρχεται η Ανάσταση.

Γιατί πάντα το ανέσπερο Άγιο Φώς  που φωτίζει τη  ζωή μας  θα νικάει το σκοτάδι του θανάτου.

Γιατί κάποια στιγμή όλοι και όλα θα κριθούν και ο φιλόχριστος ελληνικός λαός αποδεικύεται διαχρονικά σοφός στην κρίση του.