«...Πηδαλιούχος και δαδούχος στο πλευρό του Παπανικολή και Κανάρη, όταν
έκαψαν στην Ερεσσό το δίκριτο ντελίνι (του Αρναούτ Μπαϊραχτάρη) και στην
Χίο ( μετά τις φοβερές σφαγές) τη Ναυαρχίδα των Τούρκων «Κινούμενον
Όρος»
Από τον Αύγουστο του 1822, πολεμάει στην ξηρά στο πλευρό του Κανέλλου Δεληγιάννη και Θεόδωρου Κολοκοτρώνη.
«Δεν έλαβεν ούτε οβολόν, παραμερίζοντας έτσι και τις διχόνοιες...» αναφέρει επί λέξει ο Κωνσταντής Κανάριος...»