«Φίλος» του Φώντα ο Τάκης. Από χρόνια που λένε. Παλιοί γνώριμοι.
Λένε διάφορα, στο μπαλκόνι του σπιτιού και εξετάζουν τη κατάσταση πολιτικά και κυρίως οικονομικά
- Κι από διακοπές φέτος ; που θα πάτε ; ρωτάει ο Τάκης
- Τι να σου πω ! Έτσι που είναι τα πράγματα δε το βλέπω, απαντάει ο Φώντας
«Βλέπεις, τώρα με την οικονομική κρίση γίνανε τα πάνω κάτω» εξηγεί. Κάτι οι περικοπές στη σύνταξη του, κάτι οι αυξήσεις στα είδη πρώτης ανάγκης, τα πράγματα σφίξανε και άρχισαν να «κόβουν» κι εκείνοι υπακούοντας στο γενικό...κόψιμο - έτσι, για φέτος, μεταξύ πολλών άλλων, κόψανε τις διακοπές, όχι πως πηγαίνανε και κάπου σπουδαία, όχι βέβαια, αλλά καμιά εικοσαριά μερούλες στην Αιδηψό πηγαίνανε, πώς να το κάνουμε ; κάνανε και τα ζεστά τα μπάνια τους, η Ιουλία δηλαδή που έπασχε από αρθριτικά, σε σπίτι, τι σπίτι εδώ που τα λέμε, ένα δωμάτιο και μια ιδέα από κουζίνα, με καμπινέ μπες εσύ να βγω εγώ, αυτό που λένε επιπλωμένα διαμερίσματα ( καμία σχέση !)  και που η ιδιοκτήτρια, μια κυρία από τη Θήβα, παντρεμένη με αιδηψιώτη, τους έκανε ειδική τιμή μιας και ήταν παλιές γνώριμες με την Ιουλία από το σχολείο.

Ο Τάκης επανάφερε το θέμα

- Δηλαδή δε θα πάτε πουθενά; Τι λες ρε παιδί μου ! έκανε απογοητευμένος

Ο Φώντας κούνησε το κεφάλι , μάζεψε τους ώμους του και προσπάθησε να καταλάβει γιατί τον ρώταγε με τόση επιμονή ο παλιός του γνώριμος, που τον θυμήθηκε, άκου να δεις τώρα, στο έτσι , χωρίς λόγο, και να δεις που κάτι θα έχει στο μυαλό του ,σκέφτηκε και... περίμενε

- Λοιπόν; Ο Τάκης

- Τι λοιπόν ; Αυτά ! έκανε ο Φώντας σκεφτικός

Ο Τάκης σηκώθηκε όρθιος, έκανε κάνα δυο βήματα στο μπαλκόνι ,κούνησε το κεφάλι , μια δεξιά και μία αριστερά, έτριψε τη μύτη του, φύσηξε, χαμογέλασε με όρεξη και σε τόνο υποψήφιου εθνοσωτήρα είπε

- Ε, λοιπόν,  θα σε στείλω εγώ...και μάλιστα αυτή τη εβδομάδα, τη Τετάρτη που έρχεται θα είσαι διακοπές από εμένα, τι λες; Εκτός και δε θέλεις, θέλεις ; ρώτησε με έμφαση    

Ο Φώντας έμεινε με το στόμα ανοικτό. Προσπάθησε κάτι να πει ,να μιλήσει ,αλλά δεν τα κατάφερε και με τα μάτια, του έκανε νόημα, πως ; αφού λεφτά δεν υπάρχουν

Ο Τάκης διέγνωσε την απορία του και τον...βόηθησε

- Δικά μου! ...και εξήγησε - είχε , λέει ένα κουμπάρο, που πέθανε, εδώ κι ένα χρόνο, η χήρα ζει, κρατιέται , γιατί είναι και πολύ νεότερη του, έχουνε ένα σπίτι , λοιπόν, πάνω στη θάλασσα, βγήκες από τη πόρτα ; μπήκες στο νερό, κοιμάσαι κι ακούς το κύμα, πλατς - πλουτς, το βράδυ είναι το κάτι άλλο, πεντακάθαρο το μέρος ,αλλά λίγο άκρη το σπίτι, τώρα από αυτοκίνητο πάει και δε πάει, τελοσπάντων, ο κουμπάρος ήτανε άρρωστος κάτι χρόνια , καλύτερα να μη μιλάμε γι αυτό, κι η κουμπάρα δεν πήγαινε , πως να πάει δηλαδή; αφήνεις τον άνθρωπο σου; δε τον αφήνεις, το λοιπόν να μη λέμε και πολλά - πολλά ,η κουμπάρα ούτε φέτος θα πάει, έχει πένθος , εδώ είναι τα κλειδιά , άμα πείτε ναι ,δικά σας για δέκα μέρες, θα μου πεις λίγες , μακάρι να ήτανε από μένα, για περισσότερες, αλλά...

Ο Φώντας φώναξε την Ιουλία, της είπε, ότι είχε πει ο Τάκης και χωρίς να τη ρωτήσει, δεσμεύτηκε

- Θα πάμε !

   Ο Τάκης ,έδωσε πρώτα το χέρι του και μετά τα κλειδιά και πήγε προς τη πόρτα, εκεί κοντοστάθηκε σα να θυμήθηκε κάτι

- Ξέχασα να σου πω κάτι...όχι τίποτα σημαντικό, αλλά ,εσένα ,από ότι ξέρω τα χέρια σου πιάνουν, έτσι ; ο κήπος..., άμα μπορείς να τον συνεφέρεις , και άμα σου κάνει και κέφι βάλε και κανένα ζαρζαβατικό, νερό έχει , μπορεί να βρεις και το παλιό λάστιχο που ποτίζανε, αλλιώς πάρε ένα, και θα πω να έχεις δικαίωμα στη χήρα άμα γίνουνε τα πράματα...

Ο Φώντας δε μίλησε, κούνησε το κεφάλι και χαμογέλασε σαν να έλεγε «σιγά το πράμα! Θα το κάνω εγώ και θα τρίβετε τα μάτια σας !»

Έκανε να φύγει ο Τάκης αλλά σταμάτησε πάλι

- Θα σου ζητήσω, φιλάρα και μια χάρη, τα κάγκελα, του σπιτιού, άμα θέλουνε κάτι, βόλεψε τα, έτσι ; α, και μέσα, το σπίτι...

- Τι ; ρώτησε Φώντας

Σα να δίστασε, ο Τάκης, αλλά το ...ξεφούρνισε « για σας , για να είναι καθαρό δηλαδή, σαν απολύμανση, ρίχτου ένα ελαφρύ βαψιματάκι, κι από χρώματα , μη σε νοιάζει, ξέρω , έχεις γούστο » και βάζοντας το χέρι στη τσέπη του έδωσε 50 ευρώ

Ο Φώντας τον πήγε μέχρι το ανσασέρ, το κάλεσε, του άνοιξε την πόρτα να μπει και τον χαιρέτησε κάνοντας μια βαθειά υπόκλιση και λέγοντας του ένα μεγάλο ευχαριστώ!

Στην έξοδο της πολυκατοικίας ο Τάκης, κι  αφού βεβαιώθηκε ότι δεν τον έβλεπε κανείς , έβγαλε το κινητό του , σχημάτισε τον αριθμό και μίλησε

-   Ναι κυρία Παντελή, ναι ο Τάκης είμαι , για το εξοχικό , το κανόνισα , θα είναι έτοιμο μέχρι το τέλος του μήνα...ναι...ναι...καλή τιμή , για σας βέβαια, όπως είπαμε...ναι...ο κήπος, τα κάγκελα, και το σπίτι μέσα , όλα 450 ευρώ , αύριο ; για την προκαταβολή ; τι ώρα;... καλά, καλά, ευχαριστώ!

Έκλεισε το τηλέφωνο χαμογελώντας

- Έχουν δίκιο που λένε ότι η κρίση έχει τις... ευκαιρίες της ! είπε και μπήκε στο αυτοκίνητο