Στο τέλος της παράστασης Μήδεια του Μπόστ, ο δημιουργός του Θεατρικού Εργαστηρίου Ηλιούπολης και δάσκαλός από το 1992 υπέβαλε δημόσια την παραίτησή του στο Πολιτιστικό Κεντρο του Δήμου Ηλιούπολης. Το πλήρες κείμενο της παραίτησης :

Κύριοι

          Πριν αναφερθώ στους λόγους που με οδήγησαν στην απόφαση της παραίτησής μου,βρίσκω σκόπιμο  να σας ενημέρωνα  για την δημιουργία και  πορεία του Θεατρικού Εργαστηρίου του Δήμου Ηλιούπολης, πόσο μάλλον που ξέρω δυστυχώς, ότι πολλοί λίγοι είναι αυτοί που την γνωρίζουν ακόμα και αυτοί που θα έπρεπε!!
          Τον Μάρτιο του 1992 ο τότε Δήμαρχος Ηλιούπολης κ. Θεόδωρος Γεωργάκης, γνωρίζοντας την μέχρι τότε πορεία μου στο θέατρο και συγκεκριμένα την όλη προσπάθειά μου στα Δημοτικά Σχολεία της Ηλιούπολης (1984 – 1993 στο 2ο – 11ο – 18ο – 21ο Δημοτικών Σχολείων Ηλιούπολης,που ήταν  Πανελλαδικά τα πρώτα Δημοτικά Σχολεία που σε συνεργασία μου,με τους συλλόγους Γονέων και Κηδεμόνων έβαλαν την Θεατρική Αγωγή σαν προαιρετικό μάθημα) με κάλεσε και μου πρότεινε την δημιουργία  Θεατρικού Εργαστηρίου στον Δήμου Ηλιούπολης, όπου θα προσέφερε Θεατρική παιδεία τόσο στους μαθητές (Γυμνασίου-Λυκείου) όσο και στους ενήλικες .
          Έτσι από το 1992 ξεκίνησε η λειτουργία του Θεατρικού Εργαστηρίου στην Ηλιούπολη μέχρι και σήμερα με την ακόλουθη πορεία:

Τα μαθήματα
• Ιστορία Θεάτρου, Ορθοφωνία, Γλωσσικά σφάλματα.
• Ασκήσεις αναπνοής και Διαφραγματικής αναπνοής.
• Ασκήσεις χαλάρωσης, ενεργοποίησης της φαντασίας, απελευθέρωσης συναισθημάτων.
• Θεατρικό παιχνίδι, Παντομίμα, Υποκριτική.
• Θεατρικό Δρώμενο – Από τη δημιουργία στην αυτοέκφραση.
• Παίζοντας με τους χαρακτήρες.
• Κίνηση – Στάση σώματος – Ομιλία – Έκφραση συναισθημάτων- η Τέχνη της στιγμής.
• Εισαγωγή και πειραματισμοί στο Θέατρο δρόμου.
• Δημιουργώντας και πλάθοντας έναν ρόλο (Μέθοδος Στανισλάβσκι)

          Όλα τα παραπάνω μαθήματα δίδονται σε τεύχη σε όλους τους σπουδαστές και σπουδάστριες (συνολικά 18 τεύχη που είναι συγγραφικό μου έργο, αποκλειστικά για το Θεατρικό Εργαστήρι)
Οι Παραστάσεις

1.Θεσμοφοριάζουσες του Αριστοφάνη (σε διασκευή Χ. Φουστέρη)1993
2.Εν Πολέμω αντιπολεμικό χορόδραμα του Χρ.Φουστέρη με μουσική Στ.Σπανουδάκη και με τραγούδια και φωνητικά Μ.Κώχ.(το χορόδραμα αυτό πρωτοπαρουσιάστηκε στο Novi Sad της Σερβίας τον Απρίλη του 1994 στα πλαίσια της αδελφοποίησης των δύο πόλεων.
3.Αφιέρωμα στο Θεατρικό μονόπρακτο ( παρουσιάστηκαν μονόπρακτα των Πουασσύ,Κιντέρο,Σάρογιαν,Σκούρτη) 1995.
4.Προεκτάσεις χορόδραμα του Χρ.Φουστέρη 1996-97.
5.Πάζλ σπονδυλωτό έργο πάνω σε κείμενα των Ι.Καμπανέλλη,Γ.Μανιώτη,Δ.Κεχαϊδη 1997.
6.Κύριε Μπαμπά του Β.Αναστασιάδη 1998.
7.Το Διπλανό Κρεβάτι του Μ.Κορρέ 1998.
8.Αφιέρωμα στην Έλλη Λαμπέτη 1999.
9.Τραγωδώντας τον Πόλεμο του Χρ.Φουστέρη 1999.
10.Κλάξον Τρομπέτες και Πλάκες του Ντάριο Φο 2000.
11.Θεατρικές Περιπλανήσεις (ρεσιτάλ ερμηνειών των σπουδαστών του Θεατρικού Εργαστηρίου για τα 20 χρόνια προσφοράς στο Θέατρο του δασκάλου τους Χρ.Φουστέρη) 2001.
12.Ρε Αλήτη Show του Μ.Δήμα 2001.
13.Η Παράσταση Συνεχίζεται… του Ρ. Άμποτ 2002.
14.Νύμφης Ανυμφεύτου και Υιού Νυμφίου Παθών Μυστήριον χορόδραμα του Χρ.Φουστέρη 2003.
15.Αυτός και το Παντελόνι του – Το Τάβλι των Ι.Καμπανέλη και Δ.Κεχαϊδη 2004.
16.Δέστε μας….. Μια παράσταση με στιγμιότυπα από την καθημερινότητα σε κείμενα του Χρήστου Φουστέρη και σπουδαστών του Εργαστηρίου 2004
17.Η κυρία δεν πενθεί του Κ.Μουρσελά 2005
18.¨Ηλέκτρα στη βουή του μύθου.....¨ του Χρήστου Φουστέρη 2006
19.¨Επί τέλους….. μόνοι¨ μια σειρά από μονόπρακτα με θέμα την ανθρώπινη μοναξιά. Επίσης παρουσιάστηκε, Ο ¨Έλληνας Βάτραχος του Δ.Ποταμίτη  και η ¨Δεσποινίδα Μαργαρίτα¨ του Ρ.Ατάϋντε.2007

ΣΕΜΙΝΑΡΙΑ
Με εισηγητή – ομιλητή  τον Χρήστο Φουστέρη

1.Διήμερο σεμινάριο που παρακολούθησαν 175 Νηπιαγωγοί.
2.Διήμερο σεμινάριο που παρακολούθησαν 170 Δάσκαλοι.
          Και τα δύο σεμινάρια πραγματοποιήθηκαν τον Σεπτέμβριο του 2000 με τα εξής θέματα:
1.Το Θεατρικό Παιχνίδι (παιδαγωγική θεωρία, πρακτική και Θεατρολογική προσέγγιση).
2.Το Ταξίδι στο Θεατρικό δρώμενο (από τη δημιουργία στην αυτοέκφραση).
          Μετά την επιτυχία που σημείωσε το παραπάνω σεμινάριο επαναλήφθηκε τον Οκτώβριο της ίδιας χρονιάς στους Σχολικούς Συμβούλους της Περιφερειακής Διεύθυνσης Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης Αττικής.

Το Θεατρικό Εργαστήρι κατορθώνω  και συνεργάζεται:

Το 1995 με την Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, το 1996 και 1997 με την ΠΑΤΕΣ Σ.Ε.Λ.Ε.Τ.Ε (παιδαγωγική Σχολή) και το 1998 και 1999 με το Πάντειο Πανεπιστήμιο (τμήμα ψυχολογίας).
Επίσης συνεργάστηκαν με τη μουσική τους,τα τραγούδια τους και φωνητικά ο Σταμάτης Σπανουδάκης το 1994-95-96 και η Μαρίζα Κώχ το 1995-96-98.

         Σε όλη αυτή την πορεία κατορθώνω να κάνω το Θεατρικό Εργαστήρι του Δήμου μας να είναι το Πρώτο σε επιτυχία στην εισαγωγή σπουδαστών σε Δραματικές Σχολές (Ανακοίνωση Υπουργείου Πολιτισμού 1998),επίσης με δική μου πρωτοβουλία και ενέργειες,να είναι το μοναδικό Θεατρικό Εργαστήρι Δήμου που να παρέχεται στους σπουδαστές του δελτίο ταυτότητας σπουδαστή για ατέλεια η φοιτητικό εισιτήριο τόσο για της εκδηλώσεις του Φεστιβάλ Αθηνών (Ηρώδειο – Επίδαυρος), όσο και για όλα τα Θέατρα.
          Το 2004 το ενδιαφέρον των Δημοτών είναι πλέον τόσο μεγάλο που δημιουργούνται τέσσερα τμήματα με τους αντίστοιχους δασκάλους του (παιδικό,εφηβικό,αρχαρίων και προχωρημένων),όπου εγώ αναλαμβάνω το τμήμα των προχωρημένων.
          Όλα αυτά τα χρόνια η συνεργασία μου με τον Δήμαρχο κ.Θεόδωρο Γεωργάκη καθώς και με το Πολιτιστικό Κέντρο του Δήμου Ηλιούπολης και τον εκάστοτε Πρόεδρό του ήταν από ¨συμπαθητικές¨ έως άριστες. Συχνά αντιμετώπιζα  προβλήματα κυρίως οικονομικά, σε ότι αφορούσε την αγορά σκηνικών, εξοπλισμού,  έντυπου υλικού κλπ., έτσι αρκετές φορές χρειάσθηκε τόσο με προσωπικά μου έξοδα όσο και των σπουδαστών να γίνουν οι αγορές κάποιων πραγμάτων που τα είχαμε άμεση ανάγκη, καθώς επίσης εκτός από δάσκαλος να κάνω και τον εργάτη (κουβάλημα,στήσιμο-ξεστήσιμο σκηνικών κλπ κλπ),  αλλά αυτό που οφείλω να ομολογήσω ήταν ότι όποτε χρειάσθηκα να συναντήσω τον τότε Δήμαρχο για να συζητήσουμε διάφορα θέματα που αφορούσαν το Θεατρικό Εργαστήρι και διάφορες προτάσεις μου, έβρισκα την ¨πόρτα¨ του γραφείου του πάντα ανοιχτή! Το ίδιο συνέβαινε  και με τον εκάστοτε Πρόεδρο του Πολιτιστικού Κέντρου που σε ότι τον χρειαζόμουν ήταν πάντα δίπλα μου, φίλος και συνεργάτης, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν υπήρξαν εντάσεις ή συγκρούσεις, αλλά αυτές ήταν πάντα καλοπροαίρετες και δημιουργικές.
          Κι έρχομαι στην σημερινή κατάσταση σε ότι αφορά τις σχέσεις μου με τον σημερινό Δήμαρχο Ηλιούπολης κ.Ιωάννη Αναγνώστου και κυρίως  την νέα διοίκηση του Πολιτιστικού Κέντρου.
(Θάθελα από την αρχή να επισημάνω ότι το πρόβλημά μου δεν είναι ούτε Πολιτικό ούτε Θεσμικό,πόσο μάλλον που πιστεύω ότι η τέχνη και γενικά η προσφορά στον Πολιτισμό πρέπει να είναι πέρα από Πολιτικά ¨τερτίπια¨ και σκοπιμότητες)
          Σε ότι αφορά τον Δήμαρχο κ Ιωάννη Αναγνώστου τον οποίο τιμώ, αν κι έχουν περάσει τόσοι μήνες από τότε που ανέλαβε  τα καθήκοντά του ,ουδέποτε ζήτησε να έχει μια συνάντηση μαζί μου ως όφειλε για ενημέρωση, αλλά τον δικαιολογώ διότι μπορεί να είχε βάλει άλλες προτεραιότητες σε άλλα θέματα πιο σοβαρά που αφορούν τον Δήμο. Δεν δικαιολογώ όμως με τίποτα το άμεσα υπεύθυνο άτομο που είναι η Πρόεδρος του Πολιτιστικού Κέντρου.
          Από την πρώτη στιγμή που μου ζητήθηκε να της γίνει μια ενημέρωση για το Θεατρικό Εργαστήρι, διαπίστωσα ότι είχε πλήρη άγνοια για την ύπαρξή του (κάτι που το παραδέχτηκε και η ίδια αφού όπως μου είπε δεν είχε δει καμία παράσταση η άλλη δραστηριότητά του όλα αυτά τα 16 χρόνια της πορείας του),της έδωσα να καταλάβει ότι από μεριάς μου τόσο σαν δάσκαλος όσο και σαν καλλιτέχνης ,έχω όλη την καλή διάθεση να συνεχίσω με τους ίδιους ρυθμούς να προσφέρω στο Θεατρικό εργαστήρι και μαζί μ΄ εμένα όλοι οι σπουδαστές του και ότι η αλλαγή Δημάρχου, παράταξης και προσώπων για εμένα δεν σημαίνουν απολύτως τίποτα, πόσο μάλλον που η παρουσία μου στο Πολιτιστικό Κέντρο παρότι δεν ήμουν υποχρεωμένος, ήταν σχεδόν  καθημερινή, αντί όμως αυτό να εκτιμηθεί αντιμετώπισα από την πρώτη στιγμή την απαξίωση, την απομόνωση, την υπεροψία και μια μόνιμη καχυποψία!!
Δημιούργησε έναν διαχωριστικό ¨τοίχο¨ σε ¨εμάς¨ και σε ¨εσάς¨ με την έννοια, δεν μ΄ ενδιαφέρει τι γινόταν μέχρι τώρα , αλλά με το τι θα κάνω εγώ.  Και για να γίνω πιο σαφής θα ήθελα να αναφέρω τα παρακάτω, όπου και τα παραθέτω αυτούσια:
          Στις εκδηλώσεις «Μέρες Λογοτεχνίας» μου ζητήθηκε να προτείνω άτομα του Θεατρικού Εργαστηρίου να διαβάσουν κάποια κείμενα και φυσικά αν θέλουν, γιατί αν δεν θέλουν έχει και δικά της!!!!
          Στο πλαίσιο των Χειμερινών Πολιτιστικών εκδηλώσεων, της πρότεινα να συμμετέχει και το Θεατρικό Εργαστήρι με παραστάσεις που ετοίμαζε για τον Μάρτιο και συγκεκριμένα για τις ημερομηνίες 9 – 10 – 11 Μαρτίου και 16 – 17 – 18 Μαρτίου, η απάντηση που πήρα ήταν  οι παραστάσεις να δοθούν μόνο 16 – 17 – 18 Μαρτίου γιατί όπως η ίδια μου είπε θα ήθελε να είχε τον πλήρη έλεγχό τους! (τελικά ποιόν έλεγχο εννοούσε, αφού ήρθε μόνο στην πρώτη παράσταση και σ αυτήν ακόμα πρίν το διάλειμμα  έφυγε γιατί όπως μου είπε έπρεπε να φύγει για Θεσσαλονίκη), της ζήτησα και αποδέχθηκε να τυπωθούν προγράμματα και προσκλήσεις  για τις παραστάσεις, όλα τα κείμενα (προγράμματος και πρόσκλησης) τα ετοίμασα έγκαιρα όπως η ίδια μου ζήτησε, αλλά η κατάληξη ήταν αυτά να παραμείνουν στο γραφείο της επί 16 ημέρες χωρίς να πάνε προς εκτύπωση με την δικαιολογία της διόρθωσης των κειμένων. Το αποτέλεσμα  ήταν οι προσκλήσεις να έρθουν για να σταλούν  δύο   ημέρες πριν την παράσταση με φυσικό επακόλουθο η παράσταση να δοθεί σε ένα σχεδόν άδειο Θέατρο!!!!!! (στην πρώτη αυτή παράσταση με τους 39 μόνο θεατές,κάποια στιγμή ήταν περαστικός  και ο Δήμαρχος).
          Εξέφρασα στην Πρόεδρο του Πολιτιστικού Κέντρου σαν άλλη μια ακόμα κίνηση καλής θέλησης από μεριάς μου την επιθυμία όπως κάθε χρόνο έτσι και εφέτος να  συμμετέχει και πάλι το Θεατρικό Εργαστήρι στο Φεστιβάλ που πραγματοποιεί ο Δήμος μας  τον Σεπτέμβριο παρότι η σύμβασή μου με το Πολιτιστικό Κέντρο έληγε στις 30 Ιουνίου (αυτό σημαίνει καθημερινές πρόβες και προετοιμασία για την παράσταση, από τα τέλη Αυγούστου μέχρι το τέλος Σεπτεμβρίου με πάρα πολλές ώρες εργασίας και φυσικά χωρίς καμία οικονομική αποζημίωση).Η συνάντηση αυτή έγινε στις αρχές Ιουνίου και το έργο που ήξερε ότι ετοιμάζαμε από τον Ιανουάριο με τους σπουδαστές του Θεατρικού Εργαστηρίου, είναι η Μήδεια του Μπόστ. Η απάντηση που πήρα ήταν άκρως απαξιωτική! Διότι αυτή την παράσταση όπως μου είπε σκεφτόμαστε να την ανεβάσουμε κι εμείς και μάλιστα δύο φορές, αφού είναι και η «must» παράσταση του καλοκαιριού. Αλήθεια ποιοί «εμείς» ; το Θεατρικό Εργαστήρι είναι «εγώ» Δηλαδή ο Θίασός μου; Δεν ανήκει στο Πολιτιστικό Κέντρο που είναι και Πρόεδρος; Ακόμα δεν είχε γίνει καμία συμφωνία (συμβόλαια κλπ ) απλά ήταν μια πρόταση κάποιας επιτροπής για την παραπάνω παράσταση που θα μπορούσε να  ακυρωθεί, αντί αυτού όμως μ΄ ερώτησε αν έχω ¨τίποτα άλλο ν΄ ανεβάσω¨ και στην αρνητική μου απάντηση και αφού της είπα ότι θα υπάρξει αντίδραση τόσο από τους σπουδαστές του Θεατρικού Εργαστηρίου όσο και από αρκετό κόσμο η απαξιωτική αντιμετώπιση εκ μέρους της συνεχίστηκε λέγοντάς μου – Δεν θα δημιουργηθεί κανένα απολύτως πρόβλημα, αυτοί είναι επαγγελματίες κι εσείς ερασιτέχνες!!!!!!! (στην απάντησή της αυτή δεν μπορώ να πω τίποτα γιατί η συγκεκριμένη Πρόεδρος δεν είχε δει ποτέ της παράσταση του Θεατρικού Εργαστηρίου,γιατί εκεί θα διαπίστωνε ποίοι είναι πράγματι οι ¨επαγγελματίες¨ και ποιοι οι ¨ερασιτέχνες¨)
          Τελικά αφού δεν μπόρεσα να την αποτρέψω από αυτή της την απόφαση, μπήκα στην διαδικασία  ανεύρεσης της ημερομηνίας που θα ανέβαινε η παράσταση του Θεατρικού Εργαστηρίου.
          Με το σκεπτικό ότι όσο πιο πολλές ημέρες μεσολαβούσαν από το ανέβασμα της παράστασης με τους ¨επαγγελματίες¨ και της παράστασης του Θεατρικού Εργαστηρίου ,τόσο μικρότερη θα ήταν η ¨ζημιά¨ και η ¨σύγκριση¨  κατέληξα την Κυριακή στις 30 Σεπτεμβρίου στο Δημοτικό Θέατρο Ηλιούπολης ( Δυσκολεύτηκα πολύ αφού είχε δοθεί  προτεραιότητα στους διάφορους  συλλόγους) . Με έκπληξή μου μετά από ημέρες διαπίστωσα  ότι την ίδια ημερομηνία είχαν βάλει παράλληλη εκδήλωση στο Θέατρο Άλσους και μάλιστα διήμερο αφιέρωμα για την Τρίτη ηλικία.
          Τέλος για ακόμα μια φορά αντιμετώπισα οικονομικό πρόβλημα σε ότι αφορά την αγορά κάποιων σκηνικών  για την παράστασή μας ,που το ποσόν δεν υπερέβαινε τα 600 ευρώ,έτσι και πάλι τα σκηνικά της παράστασης έγιναν ή από αγορές δικές μου και των σπουδαστών η ¨Δανεικά¨ από κάποιους φίλους, το δε πρόγραμμα είναι κι αυτό προσφορά κάποιων φίλων,μόνο η αφίσα και οι προσκλήσεις δέχτηκε η διοίκηση να γίνουν κι αυτά μετά από πολλά παρακάλια μου!
        
  
          Κύριοι:

        Επειδή περίμενα από  την διοίκηση του Πολιτιστικού Κέντρου  με την λήξη της σύμβασής μου στις 30 Ιουνίου, να με καλέσει και να με ενημερώσει όχι για την ανανέωση της σύμβασής μου,αλλά για τις σκέψεις της για το Θεατρικό Εργαστήρι και την μελλοντική σχέση μου με το αυτό,κάτι που υπαγορεύει η στοιχειώδης ευγένεια προς τον Δημιουργό και Δάσκαλό του επί 16 χρόνια.(τελικά αυτή η συνάντηση με την πρόεδρο  έγινε στις 11 Σεπτεμβρίου με δίκή μου πρωτοβουλία και πάλι,χωρίς να καταλήξουμε σε τίποτα αφού για άλλη μια φορά όλα ήταν στο ¨φλού¨ και τόσο η πρόεδρος όσο  και η επιτροπή της δεν έχουν καταλήξει ακόμα πουθενά παρότι, η εγγραφές για το Θεατρικό Εργαστήρι ξεκινούν στις 17 Σεπτεμβρίου).
        Επειδή σέβομαι τα 30 χρόνια προσφοράς μου στο Θέατρο όπου λειτούργησα όσο πιο έντιμα και υπεύθυνα μπορούσα.
        Επειδή σέβομαι την μνήμη όλων των άξιων Δασκάλων μου, που με μύησαν στο μεγαλείο και την Ιερότητα της Δραματικής Τέχνης και μου δίδαξαν, ότι Θέατρο δεν γίνετε μέσω μιας ¨παρεούλας¨ κεκλεισμένων των θυρών, επίσης Παράσταση δεν σημαίνει ¨φιέστα¨ ευκαιρίας για Δημόσιες σχέσεις σε βάρος ρομαντικού και ονειροπόλου δασκαλάκου!!!!
        Επειδή σαν δάσκαλος σέβομαι και έχω υποχρέωση απέναντι στους 884 σπουδαστές μου που πέρασαν από το Θεατρικό Εργαστήρι από τότε που το δημιούργησα μέχρι και σήμερα.
        Επειδή πιστεύω σε ένα Θέατρο που το μόνο χρώμα που έχει είναι το χρώμα των ονείρων του και όχι της γαλάζιας, πράσινης, κόκκινης παρεούλας….
        Επειδή δεν δέχομαι να αποφασίζουν για εμένα άτομα που την εποχή που εγώ παρήγαγα και προσέφερα Πολιτισμό σ΄  αυτόν τον τόπο, και ειδικά στην Ηλιούπολη  αυτά  δεν γνώριζαν ούτε καν την ύπαρξη της Ηλιούπολης  πόσο μάλλον τη σημαίνει Πολιτισμός.
        Επειδή εγώ και οι σπουδαστές μου αυτά τα 16 χρόνια κάναμε Θέατρο και παράλληλα έστω και προσωρινά ξεχνούσαμε την δικτατορία της ηλιθιότητας που μας κατακλύζει από παντού  και μολύνει την καθημερινότητα μας,  για να απαλλαγούμε από τα ¨φαντάσματα¨ που μας περιτριγυρίζουν, να γλιτώσουμε από το ψέμα και την απάτη του «πολιτισμού» γιατί για μας το Θέατρο δεν είναι πρόσχημα αλλά τρόπος ζωής.
        Και τέλος επειδή μ΄ αρέσει ο Ροϊδης γιατί είπε: Όσοι Έλληνες έχουν αποκτήσει νύχια, τους  αρέσει να τα μπήγουνε σε όσους Έλληνες έχουνε φτερά!!
        Υποβάλλω την παραίτησή μου και δεν δέχομαι  ουδεμία ανανέωση της σύμβασής μου ούτε πλέον άλλη μου συνεργασία με το Πολιτιστικό Κέντρο του Δήμου Ηλιούπολης. Η απόφασή μου αυτή είναι αμετάκλητη και οριστική.

 Χρήστος Φουστέρης
color: #800080"> Δραματοπαιδαγωγός - Σκηνοθέτης