Το σκέφτομαι μέρες τώρα, και λέω, δε μπορεί, κάποιοι φαίνεται να «έλειπαν» από τη χώρα, κι ίσως και για πολύ - πολύ καιρό ή ήτανε πολύ απασχολημένοι ως «εργαζόμενοι», διότι πως παρέμειναν , ρε παιδί μου, τόσα χρόνια, «κουφοί και στραβοί» ; δεν είναι δυνατόν να έμειναν τόσο «αδιάβαστοι», ουδέτεροι και άσχετοι και ξαφνικά, να ανακάλυψαν , ένα πρωί, μπορεί και βράδυ ή και μεσημέρι, ανοίγοντας  το παράθυρο τους, ενάμισι εκατομμύριο μετανάστες και να ρωτήσανε τη γραμματέα τους «καλά, αυτοί πότε ήρθανε ;» κι μπαίνοντας μέσα να βάλανε τις φωνές « και δε μου λες, δεν το ξέρουνε ότι έχουμε εκλογές ;»
Αλλά δεν το έβαλαν κάτω, έβαλαν το πρόβλημα κάτω για να το λύσουν, διότι άμα έχουμε εκλογές τα προβλήματα ή λύνονται ατάκα κι επί τόπου ή δρομολογούνται , ώστε ο πολίτης, δηλαδή εγώ κι εσύ, να καταλάβουμε, ότι υπάρχει πρόθεση, έντονο ενδιαφέρον για επίλυση του προβλήματος, αποφασιστικότητα καντάρια και ύφος ανάλογο – «δεν παίζουμε !» και δεν πάει ο νους τους ότι μερικά έργα τα έχουμε δει πολλές φορές και τα έχουμε βαρεθεί, αλλά κάπου ποντάρουν ,αλλιώς δεν εξηγείται, μπορεί , όμως, ίσως να θεωρούν ότι έχουμε μνήμη… χρυσόψαρου ! Μην το ψάχνετε, αυτή τη φορά , προτείνω να μιμηθούμε τους… ελέφαντες!    

Του ΝΙΚ. Κ. ΜΟΥΛΙΝΟΥ