Με συμμετοχή  εκατοντάδων πολιτών από πολλές πλατείες της Ελλάδας πραγματοποιήθηκε με μεγάλη επιτυχία στο  Αριστοτέλειο  Πανεπιστήμιο στη Θεσσαλονίκη  τριήμερη συνάντηση (5-7 Σεπτ) με σύνθημα  Άμεση Δημοκρατία και Άμεση Δράση. Την πρωτοβουλία για τη συνάντηση αυτή είχε η Λαϊκή Συνέλευση της Πλατείας του Λευκού  Πύργου και ,όπως τόνισαν στο άνοιγμα των εργασιών, αφορμή για να οργανώσουν τη συνάντηση αυτή  ήταν τα ερωτήματα που όλο αυτό το διάστημα  κυριαρχούσαν στις  λαϊκές συνελεύσεις των πλατειών όπως:

•   -Πως μπορούμε να βάλουμε φρένο στη λαίλαπα της  οικονομικής κυριαρχίας της εξουσίας επάνω στην κοινωνία και στη διάλυση κάθε κοινωνικού στηρίγματος που απέμεινε;
•    -Μπορούμε να συνεχίσουμε να ζούμε με αξιοπρέπεια  σε μια κοινωνία  που σπαταλά αλόγιστα  ενέργεια και φυσικούς πόρους με μοναδικό όφελος τα κέρδη των τραπεζών και των πολυεθνικών επιχειρήσεων;
•   -Πως μπορούμε να ανακόψουμε την πολιτική της κυριαρχίας, όταν αυτή βασίζεται στη βία;
•   -Με ποιους τρόπους οι πολίτες θα πάρουμε τις τύχες μας στα  χέρια μας και θα γίνουμε  εμείς εκείνοι που όχι μόνο παίρνουν, αλλά και υλοποιούν τις αποφάσεις;

αγώνων και  επεξεργασιών για μια άλλη μορφή κοινωνικής οργάνωσης. Προσκλήθηκαν επίσης επιστήμονες και εκπρόσωποι κινημάτων από περιοχές της χώρας μας  που  έχουν ξεκινήσει προσπάθειες και γίνονται αγώνες για την θέσμιση της πραγματικής δημοκρατίας και τη δημιουργία μιας νέου τύπου κοινωνίας.

      Για την καλλίτερη οργάνωση των εργασιών οι οργανωτές αποφάσισαν να πραγματοποιηθούν τρείς θεματικές : Ετσι

Η Δευτέρα 5/9 ήταν αφιερωμένη  στην  Άμεση Δημοκρατία

Η Τρίτη      6/9 στην Κοινωνική και αλληλέγγυα οικονομία  και

Η Τετάρτη  7/9 στην Υπεράσπιση των δημόσιων και κοινωνικών αγαθών

        Η μεγάλη επιτυχία  όλων των συζητήσεων φάνηκε όχι τόσο από τον πλούτο και το ουσιαστικό περιεχόμενο των εισηγήσεων, όσο κυρίως από τον πλούτο  των ερωτήσεων,  με αποτέλεσμα να γίνονται καθημερινά τόσο ουσιαστικές συζητήσεις  που κρατούσαν αμείωτο το ενδιαφέρον των πολιτών μέχρι αργά το βράδυ. Προκάλεσε δηλαδή σε όλους μας ευχάριστη έκπληξη ότι τόσο πολύς κόσμος έμενε  στα αμφιθέατρα μέχρι τις 1 μετά τα μεσάνυχτα όχι μόνο για να παρακολουθεί, αλλά κυρίως για να συμμετέχει στις συζητήσεις.

   Όπως είναι ευνόητο  δε μπορεί να γίνει έστω και περιληπτική παρουσίαση τόσο πολλών και μεστών εισηγήσεων και κυρίως τόσο ουσιαστικών συζητήσεων στα πλαίσια   ενός ενημερωτικού σημειώματος Αισθάνομαι όμως την ανάγκη να κάνω αναφορά στην εισήγηση του ακτιβιστή  Οskar Oliveira,από την  Κοτσαμπάμπα της Βολιβίας που παρουσίασε με εκπληκτικό λόγο και με  λεπτομέρειες, αν και είναι εργάτης σε ορυχείο,  την μοναδική εμπειρία  των αγώνων του βολιβιανού λαού να διώξουν από τη χώρα τους  την αμερικάνικη  εταιρία Bechtel,   στην οποία η προηγούμενη κυβέρνηση είχε πουλήσει τη  Εταιρεία  Υδρευσης της Βολιβίας  (αυτά ζηλέψε φαίνεται το ΠΑΣΟΚ ) και από τότε το νερό στη Βολιβία και μολύνθηκε και έγινε  10 φορές πιο ακριβό. Και τόνισε κλείνοντας  μέσα σε θύελλα  χειροκροτημάτων από το κατάμεστο αμφιθέατρο της Νομικής  «Και από τη στιγμή που πιστέψαμε στις δυνάμεις μας και καταφέραμε να διώξουμε την ξενόφερτη εταιρεία  και να κοινωνικοποιήσουμε και πάλι το νερό αποβάλλοντας το φόβο, που η εταιρεία και η κυβέρνηση που λειτουργούσε σαν υπάλληλος της εταιρείας, προσπαθούσαν χρησιμοποιώντας  τα ΜΜΕ, την αστυνομία και το στρατό  να μας  επιβάλλουν, το κίνημά μας έβαλε στόχο να κοινωνικοποιήσει και την πολιτική διακυβέρνηση και να  επιβάλει λαϊκή εξουσία με Αμεση Δημοκρατία»

    Βέβαια αισθάνομαι την ανάγκη να  κάνω έστω και   ονομαστική αναφορά στο Michael Albert, οικονομολόγο από τις ΗΠΑ και στέλεχος του znet, στο Νίκο Ηλιόπουλο από το πανεπιστήμιο του Παρισιού, τον  Didac Costa από το Δίκτυο Ανταλλαγής του  Monsteny-Ecoseny της Ισπανίας, στον Κώστα Νικολάου , καθηγητή ΕΑΠ, και στον  Σπύρο Μαρκέτο, καθηγητή στο   Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης .

      Για το περιεχόμενο των εισηγήσεων  όλων των εισηγητών -και αυτών που δεν αναφέρθηκαν- όπως και των σημαντικότερων συζητήσεων  ετοιμάζω ένα πιο αναλυτικό κείμενο.

      Πολλά κείμενα επίσης πιστεύω ότι  θα ανεβούν και στη ιστοσελίδα της πραγματικής δημοκρατίας.

                                                                         Μάκης Σταύρου