|
Είναι ντροπή οι μοναδικές πηγές
πολιτισμού της χώρας μας – τα μουσεία – να απειλούνται με λουκέτο.Σε
παλαιότερα άρθρα μου είχα επισημάνει ότι σε αυτές τις δύσκολες εποχές το πρώτο θύμα θα είναι ο πολιτισμός, ο
μοναδικός σε αφθονία πλούτος της χώρας μας ,που εάν σοβαρά , η κυβέρνηση αυτής της χώρας
επενδύσει σε αυτόν, τότε θα αποτελέσει στήριγμα σωτηρίας στα “έσοδα” που της λείπουν.
Η εξαφάνιση του πολιτισμού θα
αποτελέσει αναπόφευκτη καταστροφή αυτού του τόπου. Ένα πισωγύρισμα σε
σκοτεινές μεσαιωνικές καταστάσεις. Σήμερα στην εποχή του ΔΝΤ ένα κόσμημα όχι
μόνο της χώρας μας αλλά και το
μοναδικό στα Βαλκάνια , το Θεατρικό Μουσείο κινδυνεύει να κλείσει. Το Θεατρικό Μουσείο βρίσκεται
στην οδό Ακαδημίας 50 και στον εκθεσιακό - υπόγειό του -χώρο μπορεί κανείς να δει τα 15 καμαρίνια με
προσωπικά αντικείμενα και κουστούμια διάσημων πρωταγωνιστών του ελληνικού
θεάτρου ( Ελένη Παπαδάκη, Αιμίλιος Βεάκης, Μαρίκα Κοτοπούλη, Βασίλης Αργυρόπουλος,
Κυβέλη Ανδριανού, Βασίλης Λογοθετίδης, Κατίνα Παξινού, Αλέξης Μινωτής, Μαρία
Κάλλας, Κάρολος Κούν, Χριστόφορος Νέζερ, Μελίνα Μερκούρη, Μάνος Κατράκης, Έλλη Λαμπέτη, Δημήτρης Χόρν).
Ίσως εκεί να αισθανθεί κανείς ότι βρίσκεται σε μια γειτονιά των αγγέλων που ήρθαν και φώτισαν με τον δικό τους
τρόπο την ιστορία αυτού του τόπου. Το Μουσείο ιδρύθηκε από την Εταιρία
Ελλήνων Θεατρικών Συγγραφέων στα 1938, όταν Πρόεδρός της ήταν ο Θεόδωρος
Συνοδινός. Από τότε Έφορός του ορίστηκε ο ιστορικός του Νεοελληνικού
Θεάτρου Γιάννης Σιδέρης, ο οποίος αφιέρωσε τη ζωή
του για την συγκέντρωση πλούσιου εκθεσιακού υλικού, καθώς και για την
καταγραφή της Ιστορίας του Νεοελληνικού Θεάτρου. Σε διάστημα λίγων χρόνων το
Θεατρικό Μουσείο εξελίχθηκε σε ΚΕΝΤΡΟ ΜΕΛΕΤΗΣ ΚΑΙ ΕΡΕΥΝΑΣ ΤΟΥ ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΟΥ
ΘΕΑΤΡΟΥ, έχοντας ένα απίστευτα μεγάλο και πολύτιμο θεατρικό αρχείο που
καλύπτει μία ιστορία τριών αιώνων. Συγγράματα, έντυπες εκδόσεις, αφίσσες,
περιοδικά, προγράμματα θεατρικών παραστάσεων, βρίσκονται στην διάθεση όλων
των μελετητών , θεατρολόγων, ηθοποιών
της χώρας και πολλοί μελετητές του θεάτρου από ξένα κράτη προσφεύγουν
σε αυτό για πραγματείες και διατριβές
τους. Η θεατρική βιβλιοθήκη του Μουσείου στεγάζεται σε κτίριο της οδού
Καραμανλάκη 7 ( στάση Καλλιφρονά).
Η ιστορία ενός κόσμου μαγικού,
ενός κόσμου γεμάτου γνώση βρίσκεται στο Θεατρικό Μουσείο και αυτή η γνώση
θέλει σεβασμό. Μεταφέρω τα λόγια του σπουδαίου μας ηθοποιού Γιώργου
Μιχαλακόπουλου
από τον “ Ψεύτη Παππού “ της Άλκης
Ζέη....Τι κρίμα για αυτόν τον τόπο που τέτοιους Θησαυρούς Πολιτισμού
τους φιλοξενεί σε ανήλιαγα υπόγεια........
Βαγγέλης Βαροτσάκης
Οι 14 εργαζόμενοι του Θεατρικού Μουσείου εκπέμπουν SOS μαζεύοντας
υπογραφές για να μην κλείσει το
Μουσείου:
Έκκληση για το Θεατρικό Μουσείο
Παρά τις μακροχρόνιες και
επανειλημμένες εκκλήσεις προς το Υπουργείο Πολιτισμού, το μοναδικό Θεατρικό
Μουσείο της χώρας που γέννησε το Θέατρο, κλείνει. Η ιδέα του θεατρικού
Μουσείου που ξεκίνησε το 1938 από τον Γιάννη Σιδέρη, άντεξε τον 2ο Παγκόσμιο
Πόλεμο, την Δικτατορία, και εδραιώθηκε το 1976 την εποχή της μεταπολίτευσης,
εκπνέει την εποχή του ΔΝΤ, την εποχή της απόλυτης εκποίησης όχι μόνο των
οικονομικών αξιών, αλλά κυρίως της εθνικής και πολιτισμικής απαξίωσης. Ως
υπόδουλοι διαχειριστές οι κρατικοί λειτουργοί εκποιούν την πολιτισμικ!
ή
μας ταυτότητα. Είναι μοιραίο η
μοναδική θεατρική κιβωτός του τόπου να κλείνει την εποχή που κυβερνάει τη
χώρα ο εγγονός του ιδρυτή του Εθνικού Θεάτρου (Γεώργιος Παπανδρέου) και που
υπουργός Πολιτισμού είναι ο εγγονός του ιδρυτή του Μουσείου Μπενάκη (Αντώνης
Μπενάκης).
Το Θεατρικό Μουσείο δεν αποτελεί
ένα μεγάλο φορέα που απαιτεί υψηλές επιδοτήσεις και μεγάλα κονδύλια. Με 3
αιώνων θεατρικό μουσειακό υλικό εκτεθειμένο στο υγρό και ακατάλληλο υπόγειο
του Πνευματικού Κέντρου του Δήμου της Αθήνας και χιλιάδες τόμους θεατρικών
βιβλίων στοιβαγμένων σε μισθωμένο οίκημα στα Πατήσια, προσπαθούσε να
επιβιώσει κάτω από την αναλγησία και την αδιαφορία της «πολιτισμικής»
πολιτικής που στόχευε στην προβολή του πολιτισμού μας, υπό το πρίσμα μιας
εμπορικής ιλουστρασιόν εκδοχής, ακριβών διεθνών διαγωνισμών και
διοργανώσεων, τα υπέρογκα έξοδα
των οποίων είχαν από καιρό οδηγήσει στην χρεοκοπία πολλούς σημαντικούς
πολιτιστικούς φορείς. Η νέα οικονομική κατάσταση απλώς ολοκλήρωσε την
διαδρομή ενός τέλματος που χρόνια τώρα φαινόταν ως η κατάληξη μιας αλόγιστης
και ανύπαρκτης εθνικής πολιτισμικής πολιτικής. Το Θεατρικό Μουσείο αποτελεί
το μοναδικό στο είδος του Μουσείο όχι μόνο στην χώρα, αλλά και γενικότερα
στην περιοχή των Βαλκανίων.
Τροφοδοτεί ερευνητές από όλο τον κόσμο
και συνεργάζεται με το Υπουργείο Εξωτερικών και Πολιτισμού ως διεθνής κόμβος
θεατρικών πληροφοριών. Αποτελεί το μεγαλύτερο θεατρικό αρχείο, απολύτως
απαραίτητο για την μελέτη, έρευνα και καλλιτεχνική παραγωγή των παραστατικών
τεχνών γενικότερα. Το υπουργείο αδυνατεί να επιδοτήσει ένα φορέα που
απασχολεί μόνον 14 υπαλλήλους (οι οποίοι βρίσκονται σε επίσχεση εργασίας) που
προσπαθούν να διαχειριστούν 3 αιώνων θεατρικό υλικό το οποίο κινδυνεύει να
πεταχτεί στα σκουπίδια.
Αυτή την κρίσιμη ιστορική στιγμή που
διακυβεύεται η οικονομική εξαθλίωση, η εθνική μας αυθυπαρξία, η κοινωνική
πρόνοια, η παιδεία, η πολιτισμική μας εξαφάνιση μπορεί να φαντάζει ως το
«μικρότερο» από τα μύρια δεινά. Όμως αυτό που πάντα μπορούσαμε να αντιτάξουμε
στα μεγάλα οικονομικά λόμπυ που διαχειρίζονταν την τύχη μας, ήταν η μοναδική
«βαριά» βιομηχανία που έχουμε: ο Πολιτισμός μας.
Διαμαρτυρόμαστε για την οικονομική
και πολιτισμική εξαθλίωση που βιώνουμε και ζητούμε συμπαράσταση σε αυτό τον
άνισο αγώνα.
Οι εργαζόμενοι του θεατρικού Μουσείου
Μπορείτε να υπογράψετε ενάντια στην απόφαση.
http://www.gopetition.com/petitions/έκκληση-για-το-θεατρικό-μουσε.html
|
