Συμπολίτες εργαζόμενοι/ες,

Οι αλλαγές που δρομολόγησε η κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ-Γ.Παπανδρέου στα ζητήματα του ασφαλιστικού, του φορολογικού και του μισθολογικού αποτελούν άλλο ένα πολιτικό πρόβλημα που προστίθεται στα μύρια όσα προβλήματα αντιμετωπίζουν στη χώρα μας οι εργαζόμενοι/ες, οι συνταξιούχοι, οι άνεργοι/ες, οι νέοι και οι νέες, και οι επισφαλείς εργαζόμενοι/ες.  Μας μιλούν ξανά και ξανά για την «κρίση» και ουσιαστικά εννοούν την «κρίση κερδοφορίας» του μεγάλου κεφαλαίου, δηλαδή την μείωση των τεράστιων κερδών που είχαν μέχρι αποκομίσει οι μεγάλες επιχειρήσεις και οι μέτοχοί τους από την εκμετάλλευση των εργαζομένων. Γι' αυτό μας βομβαρδίζουν με τρομολαγνικούς  λόγους και εικόνες.  Γι' αυτό μας γεμίζουν με λόγια, μεγάλα και παχιά, για «εθνική ενότητα» εναντίον κάποιων «κακών κερδοσκόπων» και μόνο ή των «Ευρωπαίων που μας μισούν». Θέλουν να μας κάνουν να πληρώσουμε εμείς αυτή την «κρίση» τους και θέλουν κι από πάνω να τους πούμε εμείς ευχαριστώ.

Η κυβέρνηση Γ.Παπανδρέου είναι υπόλογη απέναντι  στους εργαζόμενους και στα φτωχά λαϊκά στρώματα.  Προσπαθεί να καλύψει την αντιλαϊκή και αντεργατική πολιτική της λέγοντας ότι «έτσι όπως χειριστήκαμε τα οικονομικά μας, αφαιρείται ένα κομμάτι της κυριαρχίας μας» και ότι «γίναμε εν πολλοίς και πειραματόζωα σε μάχη μεταξύ της Ευρώπης και των διεθνών αγορών». Τα δύο μεγάλα «κόμματα εξουσίας», το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ, κυβερνούν 36 χρόνια ολόκληρα αυτή τη χώρα και είναι οι μοναδικοί απολύτως υπεύθυνοι για την κρίση της πολιτικής, την απίσχναση της δημοκρατίας, την απογοήτευση των πολιτών, για την παράλυση της δημόσιας διοίκησης, για την γραφειοκρατικοποίηση των συνδικάτων και των κοινωνικών οργανώσεων, για τη διάλυση της δημόσιας υγείας και παιδείας και την άνθηση του ιδιωτικού τομέα (ιδιωτικά κολλέγια, μεγάλες ιατρο-φαρμακευτικές επιχειρήσεις) που κερδοσκοπεί σε βάρος των πολιτών και των αναγκών τους. Τα δύο κόμματα δεν διαθέτουν πια το ηθικό και πολιτικό δικαίωμα, και ιδιαίτερα το ΠΑΣΟΚ, να επικαλούνται την κρίση και να εγκαλούν στην τάξη αυτούς που δε φταίνει, δηλαδή τους εργαζόμενους της πόλης και του χωριού, τους άνεργους, τους επισφαλώς εργαζόμενους, τους συνταξιούχους, τη νεολαία και τους κατατρεγμένους πρόσφυγες και μετανάστες.  Έφτασαν στο έσχατο σημείο κατάντιας οι κυβερνώντες να ζητούν την παρέμβαση του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου  στην ελληνική οικονομία και πολιτική με την τοποθέτηση τοποτηρητή ξεχνώντας τι έλεγαν λίγες ημέρες πριν. Τώρα παρουσιάζουν την επέλαση του ΔΝΤ ως «σωτηρία» της: «η ελληνική κυβέρνηση», είπε ο πρωθυπουργός Γ.Παπανδρέου, «έχει ήδη από καιρό ζητήσει τη συνεργία με το ΔΝΤ σε θέματα τεχνικής φύσης και, βεβαίως, έχει συνδράμει το ΔΝΤ προς αυτή την κατεύθυνση» (βλ. εφημερίδα Κόσμος του Επενδυτή, 13 Φεβ.2010). Ξεχνούν ο Γ. Παπανδρέου και οι «φωστήρες» του να μας πουν τι έγινε όπου παρενέβη το ΔΝΤ (σε 41 χώρες συνολικά). Όχι μόνον δεν σταθεροποιήθηκαν οι οικονομίες τους, αλλά, αντιθέτως, αποσταθεροποιήθηκαν  και αποδυναμώθηκαν περισσότερο. Παραδείγματος χάριν, η Λετονία, μια χώρα της ευρωπαϊκής Βαλτικής θάλασσας βυθίστηκε πρόσφατα σε ύφεση και είδε την ανεργία της να φτάνει σε θεόρατα ύψη, και όπως μας επισημαίνει  ο καθηγητής Κ. Βεργόπουλος (Ελευθεροτυπία, 16 Ιαν. 2010) τις δαπάνες του δημόσιου προϋπολογισμού και τους μισθούς να περικόπτονται κατά 11%, τους φόρους να αυξάνονται, δεκάδες δημόσια σχολεία και νοσοκομεία να κλείνουν και ως συνέπεια την υποχώρηση του εθνικού εισοδήματος κατά 17,5%. Στην Ισλανδία, ακολουθώντας την ίδια αγωγή, οι μισθοί και οι δημόσιες δαπάνες περικόπηκαν κατά 15%, το εθνικό εισόδημα κατά 7,5%. Δεν κάμφθηκαν μόνο η απασχόληση και το εισόδημα, αλλά και η παραγωγικότητα όπως και ολόκληρη η οικονομία κατέρρευσαν. Πραγματοποιήθηκαν μαχητικές διαδηλώσεις μαθητών, φοιτητών, καθηγητών, των οποίων οι μισθοί περικόπηκαν «προνομιακά» κατά 60%, κατηγορώντας την κυβέρνηση ότι «πούλησε την ψυχή της στον Διάβολο».

Η κυβέρνηση του «μέγα διαπραγματευτή» Γ. Παπανδρέου υπέκυψε στις απαιτήσεις του γαλλο-γερμανικού άξονα στην ευρωζώνη που στην προσπάθειά της να μην παραβεί τις συνθήκες της Ευρωπαϊκής Ένωσης και ταυτόχρονα να μην προκαλέσει περισσότερη κοινωνική αναταραχή δεν δίνει άμεση οικονομική βοήθεια στην Ελλάδα αλλά «έμμεση στήριξη» στην αγορά ομολόγων με αντάλλαγμα την αγορά πολεμικών αεροπλάνων Γιουροφάιτερ από τη Γερμανία και πολεμικών φρεγατών από τη Γαλλία. Για να κερδίσουν από αυτή την πολιτική επιβάλλουν «για να μη χρεοκοπήσει η ελληνική οικονομία» πρόσθετα μέτρα που θα πλήξουν ακόμη περισσότερο τους εργαζόμενους και τα φτωχά λαϊκά στρώματα. Έτσι η κυβέρνηση επιφέρει τις εξής αλλαγές στο ασφαλιστικό (εφημερίδα Αυγή, 14 Φεβ 2010) :

• Τονδραστικό περιορισμό τηςσυμμετοχής του κράτους στο 1/3 της σημερινής δαπάνης(11 δισ. ευρώ η κρατική συνεισφορά στο πλαίσιο της τριμερούς, 18 δισ. ευρώ μαζί με την έκτακτη συμμετοχή το 2009).

• Τον πλήρηδιαχωρισμό προνοιακών παροχών και δαπανών για συντάξεις.Η προνοιακή σύνταξη, που θα είναι αναλογική, οριοθετείται στο ύψος των απολαβών που έχουν σήμερα οι ασφαλισμένοι του ΟΓΑ, δηλαδή στα 350 ευρώ. Για να πάρει κάποιος ασφαλισμένος το σύνολο της προνοιακής σύνταξης, θα διανύσει το σύνολο του εργασιακού του βίου και χωρίς μεσοδιαστήματα ανεργίας.

• Τη μείωση των συντάξεων. Η ανταποδοτική - αναλογική σύνταξη, που θα αποτελεί τον κορμό των τελικών συντάξιμων αποδοχών, θα είναι τουλάχιστον κατά 15%μικρότερη απότα σημερινά επίπεδα,καθώς θα εξαρτάται αποκλειστικά από το ύψος του μισθού και των ημερών ασφάλισης. Επιπλέον η τελική σύνταξη θα συνυπολογίζεται στον μέσο όρο του εργάσιμου βίου, αντί του 70% του τελευταίου μισθού ή της καλύτερης μισθολογικής πενταετίας.

• Ειδικότερα, από το 2018 και μετά, για να εξασφαλίσει κάποιος ασφαλισμένος ικανοποιητική σύνταξη, δηλαδή σύνταξη στα σημερινά χαμηλά κατά κοινή ομολογία όρια, πρέπει να εργάζεται για περισσότερα από 35 χρόνια. Μάλιστα, εφόσον υπάρξουν συντελεστές που θα δημιουργούν κίνητρα παραμονής στην εργασία σε μεγάλη ηλικία, ένα διάστημα ανεργίας, κατά το διάστημα από το 52ο έτος ηλικίας και μετά, θα οδηγεί σε μεγαλύτερη απώλεια από ένα άλλο άτομο που θα έχει την ίδια διάρκεια ανεργίας, αλλά σε μικρότερη ηλικία.Έτσι δεν θα μετράει τόσο ο χρόνος εισόδου του εργαζόμενου στο σύστημα (αναγνωρίζεται έτσι η "ευελιξία" των εργασιακών σχέσεων και η ανασφάλιστη εργασία), αλλά ο χρόνος εξόδου, με αποτέλεσματα επόμενα χρόνια να "τραβηχτούν" αναγκαστικά προς τα πάνω τα όρια ηλικίας, εξ ού και η πρόβλεψηγια ευέλικτα όρια συνταξιοδότησης μεταξύ61 και 71 ετών. «Ο ίδιος ο εργαζόμενοςθα διαμορφώνει τον χρόνο παραμονής του στην εργασίακαι το επίπεδο της σύνταξής του», σύμφωνα με τον υπουργό Εργασίας.

• Τονεπανακαθορισμού των επικουρικών συντάξεων(θα μειωθούν στο 20% λόγω της εφαρμογής του Νόμου Πετραλιά από το 2013) και της αξιοποίησής τους, ενδεχομένως σε προγράμματα ιδιωτικής ασφάλισης.

• Την αύξηση των ορίων ηλικίας. Αύξάνεται άμεσα κατά 2 έτη (μέχρι το 2015) ο μέσος όρος ηλικίας συνταξιοδότησηςσε ιδιωτικό τομέα, ΔΕΚΟ και Δημόσιοπροκειμένου να επανέλθει ο γενικός μέσος όρος στα 63 έτη. Επίσης καταργείται η υποχρεωτική απόλυση (σύνταξης) σε ΔΕΚΟ, τράπεζες και Δημόσιο με απαγόρευση της πλασματικής αναγνώρισης 5ετιών ή 7ετιών. Έτσι απαγορεύεται η έξοδος αν δεν υπάρχει συνδυασμός 32 ετών υπηρεσίας με ηλικιακό όριο (πιθανότατα 63).

Ο ΣΥΡΙΖΑ συμμετέχει στην 24ωρη πανεργατική -παλλαϊκή απεργία της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ στις 24 Φεβρουαρίου και απαιτεί:

• Πλήρη, σταθερή, ασφαλισμένη, αξιοπρεπή εργασία με μισθούς που να καλύπτουν τις πραγματικές ανάγκες για όλους και όλες. Είναι δικαίωμα μας!

• Στήριξη της δημόσιας κοινωνικής ασφάλισης με πλήρη ασφαλιστικά δικαιώματα για όλους και όλες τους εργαζόμενους/ες.

• Μέτρα για την αντιμετώπιση της ανεργίας και την οικονομική και κοινωνική στήριξη των ανέργων.

• Μαζικές προσλήψεις στο δημόσιο και ιδιαίτερα στην παιδία, υγεία, πρόνοια, προστασία του περιβάλλοντος.

• Δίκαιο φορολογικό σύστημα.

• Απόκρουση και ανατροπή των ιδιωτικοποιήσεων.

• Διεύρυνση των κοινωνικών και εργασιακών δικαιωμάτων.

• Να παρθούν πίσω όλα τα αντεργατικά μέτρα τώρα!

• Να καταργηθούν το σύμφωνο σταθερότητας και το κυβερνητικό πρόγραμμα σταθερότητας.

ΟΛΟΙ/ΕΣ ΣΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑ ΚΑΙ ΣΤΙΣ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΕΙΣ-ΠΟΡΕΙΕΣ-ΔΙΑΔΗΛΩΣΕΙΣ

ΣΥΡΙΖΑ

ΗΛΙΟΥΠΟΛΗΣ