Η ΑΙΣΘΗΤΙΚΗ ΘΕΩΡΗΣΗ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ ΤΗΣ ΤΕΧΝΗΣ ΑΙΣΘΗΤΙΚΗ :Φιλοσοφική Θεωρία για το ωραίο . Βιώνετε μέσα από την φύση ή μέσα από το έργο τέχνης. Η Αισθητική, ασχολουμένη  με το Ωραίο ή το ‘Καλλόν' εξετάζει την συμπεριφορά των ανθρώπων απέναντι στις Αισθητικές Αξίες  .
Αισθητικό Φαινόμενο : μέσα σ' αυτό εμφανίζεται η Αισθητική Ομορφιά . Αν και ο όρος «Αισθητική»
Εισάγεται στη φιλοσοφία τον 18^ο αιώνα από τον AG BAUMGARTEN(1714-1762)με το έργο  ‘AESTHETICA'(1750). Το  αντικείμενο της φιλοσοφίκής επιστήμης είναι παλαιό όσο και η φιλοσοφία . Οι Προσωκρατικοί Φιλόσοφοι , ο Πλάτων , ο Αριστοτέλης και κυρίως ο Πλωτίνος ανέλυσαν το βάθος της ομορφιάς , Το μέτρο και την αρμονία , την καθαρότητα και την τελειότητα του αισθητικού φαινομένου.
Ο Πλωτίνος έγραψε το 204π.Χ το πολυσήμαντο έργο : ‘ Περί Καλού' και ‘Περί του Νοητού κάλλους'.
 Η Αισθητική κορυφώνεται οριστικά με τον Κάντ : το έργο Τέχνης είναι προϊόν της καλλιτεχνικής μεγαλοφυΐας και μέσα καθρεπτίζεται ο ίδιος ο δημιουργός .

ΣΎΓΧΡΟΝΗ ΕΠΟΧΗ :Ο M. Heidegger βλέπει ως σκοπό της τέχνης και του έργου τέχνης την Αποκάλυψη της Αλήθειας. Δεν πρόκειται για  την Επιστημονική Αλήθεια η οποία εξαρτάται από την εκφερόμενη κρίση , αλλά για την Αλήθεια της φύσεως του Όντος . Ο M. Heidegger πολεμάει την αισθητική αντίληψη του AG BAUMGARTEN,  ο οποίος εξαρτούσε το αισθητικό φαινόμενο από τους Λογικούς Κανόνες .Είναι πληρέστερος από τον Καντ , ο οποίος υπογραμμίζει την ανεξαρτησία της Αισθητικής Κρίσεως απέναντι στο Λόγο . Διαφοροποιείται από τον  Shiller και Hegel οι οποίοι θεωρούν την Αισθητική ως Έκφραση Ιδέας και την Τέχνη ως  Κοσμοθεωρία .

Ο M. Heidegger θεωρεί το καλλιτέχνημα, το έργο τέχνης ( ποίηση, μουσική, γλυπτική, αρχιτεκτονική, χορός ,ή ζωγραφική ) ότι ανήκει στην εποχή του δημιουργού του , αλλά δεν απορροφάτε από αυτή τελείως ή απολύτως .Επίσης , το έργο τέχνης έχει ατομική ουσία  και προσφέρει τον δικό του κόσμο Έτσι η φύση του έργου τέχνης πάλετε μεταξύ κόσμου του πνεύματος και κόσμου της χθονός .

Η αξία και η γοητεία που χαρίζει το έργο τέχνης δεν οφείλεται στην αισθητική παράσταση κάποιου νοήματος αλλά στην ένταση μεταξύ φθαρτού και αιωνίου , δηλαδή μεταξύ κόσμου και γης.

Το ύφος και το ήθος της αισθητικής μορφής ( υψηλό, υπέροχο, χαριτωμένο, κομψό, τραγικό, συγκλονίζον θαμβούν ...)καθορίζονται από την αντιδικία

ΣΥΜΠΈΡΑΣΜΑ    : ΤΟ ΈΡΓΟ ΤΕΧΝΗΣ εικονίζει την πάλη του δημιουργού με το μηδέν  Επομένως, η τέχνη είναι η κατοικία του Είναι και ο οίκος του Όντος. Ο καλλιτέχνης είναι ο ποιμένας της Αλήθειας του Όντος . Επίσης, με την τέχνη ο άνθρωπος ισσοροπεί και συμφιλιώνει τα δύο αντίμαχα στοιχεία του, τον κόσμο του πνεύματος και τον κόσμο της χθονός ( = σκοταδισμός) 

 ΗΛΙΑΚΟΠΟΥΛΟΥ ΒΑΣΙΛΙΚΗ 
 ΖΩΓΡΑΦΟΣ ΧΑΡΑΚΤΡΙΑ ΓΡΑΦΙΣΤΑΣ

 ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΣ
ΥΠΕΥΘΥΝΗ ΔΗΜΟΣΙΩΝ ΣΧΕΣΕΩΝ ΤΟΥ ΟΠΣΑ

Email Αυτό το ηλεκτρονικό μήνυμα προστατεύεται από spam bots, θα πρέπει να έχετε ενεργοποιημένη τη Javascript για να το δείτε         Αυτό το ηλεκτρονικό μήνυμα προστατεύεται από spam bots, θα πρέπει να έχετε ενεργοποιημένη τη Javascript για να το δείτε