Oι παλιές κασέτες και ο κορονοϊός. |
15.11.20 | |
Σύμβουλος Ψυχικής Υγείας - Κουραβάνας Κωνσταντίνος -μια ανάγκη για μια μικρή ενδυνάμωση-υπενθύμιση προς τον εαυτό μου και προς όλους-
Είναι πολύ συνηθισμένο και ανθρώπινο
στη ζωή μας όταν τα πράγματα δυσκολεύουν να σκεφτόμαστε και
επιστρατεύουμε συμπεριφορές που έχουμε χρησιμοποιήσει πολλές φορές στο
παρελθόν πιστεύοντας ότι έτσι βοηθάμε τον εαυτό μας και επιλύουμε την
υπάρχουσα δύσκολη κατάσταση. Έτσι και τώρα στην επιφαινόμενη κρίση
της παγκόσμιας διάδοσης του συγκεκριμένου ιού είναι ανθρώπινο να
περάσουμε στη διαδικασία να χρησιμοποιήσουμε τους παλιούς γνώριμους
τρόπους,''παλιές κασέτες''. Αυτό δεν είναι υποχρεωτικά λάθος αρκεί να
εξετάσουμε αν αυτές οι ''κασέτες'' βοηθούν στην παρούσα κρίση. Στο παρελθόν ως ανθρώπινο πλάσμα σε ένα νέο ερέθισμα, κατάσταση (όπως τώρα)πιθανότατα φοβόμουν,είχα έντονο άγχος, ένιωθα ανασφάλεια και ίσως θυμό. Έμπαινα σε διαδικασίες να υπεργενικεύω, να παραγνωρίζω τα θετικά ,να μεγαλοποιώ τις καταστάσεις, να διχάζομαι και να βγάζω αυθαίρετα συμπεράσματα.Να παίρνω ρόλους και φορτία που δε μου αναλογούν και να διακρίνομαι από διπολική σκέψη, δηλαδή άσπρο ή μαύρο. Όλα τα παραπάνω συμβαίνουν και είναι πολύ ανθρώπινες και γνώριμες καταστάσεις.Λίγο πολύ οι περισσότεροι άνθρωποι έχουμε ακολουθήσει τέτοιες διαδικασίες συναισθηματικές ή νοητικές που ο χώρος της ψυχολογίας έχει κατατάξει και αξιολογήσει προς όφελος της ψυχικής ισορροπίας του ατόμου.
Με ανακουφίζει να
παραγνωρίζω τα θετικά της νέας κατάστασης, όπως ότι δεν είμαστε οι
πρώτοι που ερχόμαστε σε επαφή με τον ιό,έχουμε μια σχετική γνώση,ένα
ικανό σύστημα που η ικανότητά του δεν κρίνεται μόνο στις δομές και τον
εξοπλισμό αλλά στις χιλιάδες των επιστημόνων και νοσηλευτικού
προσωπικού που με αυταπάρνηση αγωνίζονται για το αγαθό της δημόσιας
υγείας.Φορείς Παγκόσμιοι και διεθνείς οργανισμοί αγωνίζονται καθημερινά
για όσο το δυνατόν λιγότερες επιπτώσεις στα κράτη.Ιατρικά ινστιτούτα
τρέχουν μελέτες, έρευνες και πειράματα ικανά να περιορίσουν την έκταση
του προβλήματος.Είναι λίγα από έναν τρόπο σκέψης που λαμβάνει υπόψιν όλα
τα δεδομένα αντί να βλέπει μόνο κίνδυνο και καταστροφή μη αναστρέψιμη.
Βοηθιέμαι από μια υπερσυναισθηματική αντιμετώπιση των πραγμάτων όπου η
λογική και το μέτρο δεν έχουν χώρο,εμποτισμένη πολλές φορές από
θρησκοληψία και προκαταλήψεις.
Δύσκολη η τοποθέτηση της
νέας κασέτας.Περίεργες μελωδίες. .Πως να αλλάξω την παλιά για τη νέα.Μου
είναι τόσο οικία.Παίζει τόσο γλυκά- απαισιόδοξα που με συγκινεί
βαθύτατα.Είναι ώρες-ώρες τόσο όμορφα να αφήνεσαι στην αυτοεγκαταλειψη
και απαισιοδοξία.Κάτι θα παίρνεις αλλά το σημαντικό είναι ότι έτσι είναι
αφού έτσι νιώθεις.
Δύο είναι οι
τρόποι που μπορεί να αντιμετωπίσει ο άνθρωπος τις διάφορες
δυσκολίες.Είτε δημιουργικά και αναπτυξιακά. Δεν είναι εύκολο.Είναι όμως ο
μόνος τρόπος που εγγυάται μια ζωή που αξίζει να ζει ο άνθρωπος.Είτε
ματαιωτικά και αυτοκαταστροφικά.
Ο ένας τρόπος είναι αυτός που μου δίνει τη δυνατότητα να
γράφω αυτό το κείμενο για να επικοινωνήσω μαζί σας,να ζούμε και
επιβιώνουμε ως ανθρώπινο γένος χιλιάδες χρόνια.Είναι ο τρόπος που
απάντησε ο πρώτος ευλογημένος πρωτόγονος άνθρωπος και συγγενής μας όταν
είδε έξω από τη σπηλιά που ζούσε για πρώτη φορά αρκούδα.Έχασε τη φωνή
του όταν την αντίκρισε αλλά είχε τη δύναμη να ψελλίσει στα βάθη της
καρδιάς του:Θα σε νικήσω θηρίο του χθες,ιέ του σήμερα. Θα σε νικήσω όσο
μικρό η μεγάλο είσαι.Γιατί θέλω να ζήσω, θέλω να έχω σύντροφο, θέλω να
κάνω παιδιά, θέλω να γευτώ τους καρπούς των δέντρων.Θέλω να τρέξω, να
μυρίσω, στα υπέροχα τοπία.Και τα κατάφερε για να μιλάμε και να μπορώ να
σας γράφω σήμερα.γιατί όχι και εμείς.
Ο δεύτερος τρόπος είναι ο
τρόπος της αλληγορικής Ιστορίας του "εργάτη και του έλους" που στο τέλος
τον κατάπιε επειδή τον έπεισε ότι δεν είναι ικανός να το σώσει.Να
μερικές φράσεις που ματαίωσαν τον εργάτη από την προσπάθεια και τον
οδήγησαν στο θάνατο αποδεχόμενος εσωτερικά τις κασέτες του έλους. Καλή δύναμη αγαπημένοι, με πίστη, αγάπη και ελπίδα στη δύσκολη περίοδο που διανύουμε. |
|
Τελευταία ανανέωση ( 15.11.20 ) |