Το χρονογράφημα μας - ΔΙΑΚΟΠΕΣ ΜΕΡΟΣ ΠΡΩΤΟ - Του ΝΙΚ. Κ. ΜΟΥΛΙΝΟΥ |
01.10.13 | |
- Πήγατε ; Ακούς; Διακοπές, λέω , πήγατε; Μη λέμε κι ότι θέλουμε, έτσι ; Δε πρέπει να φας ; να πας στο γιατρό; δε θα πας σε κάποιο γάμο, μια βάπτιση ; φάρμακα δε χρειάζεσαι ; το σπίτι δε θέλει κι αυτό τα έξοδα του; χαράτσια δε πληρώνεις; φόρους δε δίνεις ; Για κάνε σούμα κι άμα σου περισσέψει πέρασε και ΚΤΕΟ! Έπειτα δε θέλεις διόδια ; Θα μου πεις , λίγα είναι, ναι, αλλά φασούλι το φασούλι γεμίζει το σακούλι. Άσε που οι δρόμοι είναι ...μάπα. Δεν είναι δρόμοι αυτοί, λακουβο- κατάσταση είναι! Κανονικά θα έπρεπε να μας ...πληρώνουν! Και τόσα λεφτά που μαζεύουν τι τα κάνουν ; Να σου πω εγώ τι τα κάνουν - τρώνε οι επιτήδειοι, γιατί οι επιτήδειοι στην Ελλάδα είναι περισσότεροι από τους εργαζόμενους. «Δεν είναι μαγιό αυτό που έχω» σου λέει η Ιουλία . «Τι είναι ;» τη ρωτάω. «Περσυνό» μου λέει. Χρειάζεται κι ένα φόρεμα με παρεό για την παραλία, αλλά όχι από τους Κινέζους, «τι έχουν οι άνθρωποι και δεν τους συμπαθείς Ιουλία;» Θέλει και παπούτσια για τη θάλασσα και καπέλο, άσε που θα χρειαστεί αντιηλιακό και λάδι για να μαυρίσει; Και γιατί να μαυρίσει; Για μένα άσπρη - μαύρη το ...ίδιο είναι. Και τα έξοδα μαζεύονται. Άσε που η Ιουλία θέλει πεντάστερο ! Είχες και στο χωριό σου Ιουλία πεντάστερο ; Να δεις που το λέει κι αγγλικά- all including! Μου τη δίνει ,αλλά τα βάζεις με τις γυναίκες ; Μόκο! Κι άντε ,ας πούμε, και πας στο ξενοδοχείο , δε θα βγεις ένα βράδυ; Κι αν βγεις, το φέρει να πούμε η περίσταση, δυο βράδια, τι κάνεις ; Κι επειδή εγώ είμαι Πειραιώτης θα πληρώσω, να κάνω το παγώνι; Με τι μούτρα θα κυκλοφορώ έπειτα ; κι άμα γυρίσεις, δε θα φέρεις και κανένα δωράκι ; Στα παιδιά σου να πούμε δε θα πάρεις κάτι; Μέχρι κι η συμπεθέρα θα έχει να το λέει, κι άντε να καθαρίσεις! Στον Αργύρη, που μας έφερε σουτζούκ- λουκούμ από την Πόλη δε θα του πάρεις κάτι ; Κάτσε λοιπόν και λογάριασε και τα παράπονα στη... Μέρκελ! Αλλά, βλέπεις, εμείς δε είχαμε μυαλό! Μας παρακαλούσαν τότε να πάρουμε οικόπεδο και να κτίσουμε. Το έλεγα στην Ιουλία, αλλά η Ιουλία Μεταξάς! Τότε μπορούσαμε, ήτανε και πιο φτηνά κι είχα και καλό μιστό, στην Πολεοδομία! Πέρα βρέχει η δικιά σου, ήθελε ταξίδια σε εξωτικά νησιά, παρέα με τις οφ-σορ εταιρείες. « Δεν μπορώ κάθε χρόνο στο ίδιο μέρος , κάτι παθαίνω» η Ιουλία. Τώρα βρες τρόπο να «ξεπάθεις», αλλά το λες ; Όχι βέβαια , τα βάζεις με τις γυναίκες ; τόπαμε! Μείναμε στην Αθήνα και πηγαίναμε για μπάνια στη παραλία της Βούλας, κοντά, για οικονομία, κόσμος να δεις. Στεναχωρέθηκε η Ιουλία. «Να πρόσεχες όταν ψήφιζες Ιουλία» της είπα κι εκείνη το γύρισε «άμα δεν είχες χαρίσει στον αδερφό σου το πατρικό, θα μπορούσαμε , σήμερα, να πάμε σαν άνθρωποι κι εμείς στο χωριό , αλλά σε πιάσανε τα κουβαρνταλίκια, και τα χάρισες, μια ζωή το σόι σου» και μετά από λίγο προσθέτει με ανάλογο ύφος « αλλά είχες μυαλό;» Και βέβαια δεν είχα μυαλό Ιουλία γιατί αν είχα θα έπαιρνα τη δασκάλα που είχε και ...εξοχικό, αλλά, είπαμε , είναι από αυτά που δεν λέγονται! -Τελικά πήγατε; Ρε Σωτήρη; - Που ; κάνει εκείνος αφηρημένος - Διακοπές! - Όχι δε πήγαμε! Δε μας άφησε η ...κυβέρνηση! |